Blog

Polecajka książki
Dla obecnych i przyszłych opiekunów Rhodesian Ridgebacków – ale także dla hodowców i pasjonatów rasy.
Polecam rozbudowaną monografię „Rhodesian Ridgeback. Pies doskonały”.

To pozycja – pełna wiedzy, pasji i fascynujących historii. Mój ulubiony rozdział? „Dawno, dawno temu”.

Znajdziecie tam m.in. taki fragment:

„Psy z pręgą były wszechstronnie wykorzystywane – polowały, broniły, stróżowały, zaganiały… Nowych właścicieli zaskakiwały inteligencją i odwagą. Jeden z myśliwych tak opisał swoje psy podczas polowania:
’W obozowisku nad rzeką Limpopo psy zobaczyły pasącą się na drugim brzegu gazelę – doskonały obiadek. Ale w rzece pełno było krokodyli. Gdyby próbowały popłynąć, zginęłyby w ich paszczach. Psy robiły mnóstwo hałasu, wpadając co chwila w przybrzeżne zarośla i brodząc w wodzie. W końcu, szczekając przeraźliwie, pobiegły w górę rzeki, wabiąc za sobą krokodyle, które popłynęły ich śladem. Następnie błyskawicznie zawróciły i cichutko, ale szybko pobiegły w dół rzeki. Przepłynęły ją, dopadły gazelę, a później wróciły do obozowiska.’”
(strona 19)

Rozmawiałem niedawno z nowym opiekunem szczeniaka z naszej hodowli. Zapytałem:
„Dlaczego właśnie ridgeback?”
Odpowiedział bez wahania:
„Urzekła mnie jego historia.” I wtedy pomyślałem:
„Mnie też urzekła ta historia…”

Historia, którą widać w każdym spojrzeniu i ruchu. Setki, tysięce lat historii człowieka i psa. Żyje, oddycha, chodzi ze mną na spacery, przeciąga się na kanapie i subtelnie przypomina, dlaczego z pewną rezerwą podchodzi do wody.

Wzmianki o psach z charakterystycznej prędze na grzbiecie, które są przodkami współczesnego Rhodesian Ridgebacka, pojawiają się w relacjach podróżników, misjonarzy i badaczy odwiedzających Afrykę Południową już w XVIII i XIX wieku. Te opisy są kluczowe dla zrozumienia historii rasy i jej korzeni.

Hans Egede (1707)

Duński misjonarz Hans Egede, który prowadził działalność misyjną wśród ludów Afryki, opisywał psy używane przez plemiona Khoikhoi (Hotentotów). W swoich zapiskach z 1707 roku wspominał o psach z charakterystycznej prędze na grzbiecie, które były cenione przez miejscową ludność za ich zdolności myśliwskie i lojalność. Te psy, znane jako „psa van Hotnot” (psy Hotentotów), były prawdopodobnie przodkami współczesnego Rhodesian Ridgebacka.

David Livingstone (XIX wiek)

Słynny szkocki podróżnik i misjonarz David Livingstone, który badał Afrykę Południową w XIX wieku, również wspominał o psach z pręgą na grzbiecie. W swoich dziennikach podróżniczych opisywał, jak miejscowe plemiona używały tych psów do polowań i ochrony. Livingstone zauważył, że psy te były niezwykle wytrzymałe i odporne na trudne warunki klimatyczne Afryki.

Cornelius van Rooyen (XIX/XX wiek)

Cornelius van Rooyen, myśliwy z Rodezji (dzisiejsze Zimbabwe), odegrał kluczową rolę w rozwoju rasy. W drugiej połowie XIX wieku zaczął krzyżować lokalne psy z pręgą z rasami europejskimi, takimi jak mastify, bloodhoundy, teriery i charty. Celem było stworzenie psa, który byłby doskonałym towarzyszem polowań na lwy i inne duże zwierzęta. Van Rooyen przyczynił się do popularyzacji tych psów wśród europejskich osadników.

Relacje innych podróżników

W XIX wieku wielu innych podróżników i badaczy, takich jak Frederick Courteney Selous (brytyjski myśliwy i odkrywca), opisywało psy z pręgą na grzbiecie. Selous, który polował w Afryce Południowej, często wspominał o ich odwadze i umiejętnościach myśliwskich. Psy te były cenione za zdolność do tropienia i osaczania lwów, co dało im przydomek „lion dog” (pies na lwy).

Wzmianki w literaturze naukowej

W XIX wieku pojawiły się również wzmianki o tych psach w literaturze naukowej. Na przykład, w 1879 roku brytyjski zoolog William John Burchell opisał psy z pręgą w swoich pracach na temat fauny Afryki Południowej. Wskazywał, że są one wynikiem krzyżowania lokalnych psów z rasami przywiezionymi przez Europejczyków.

Podsumowanie

Wczesne wzmianki o psach z pręgą na grzbiecie pokazują, że były one integralną częścią życia plemion Afryki Południowej. Ich wyjątkowe cechy fizyczne i użytkowe zwróciły uwagę europejskich osadników, którzy zaczęli je hodować i doskonalić, co ostatecznie doprowadziło do powstania rasy Rhodesian Ridgeback.

Jeśli chcesz zgłębić ten temat, warto sięgnąć do:

• dzienników podróżniczych Davida Livingstone’a,
• prac Fredericka Courteneya Selousa,
• opracowań Williama Johna Burchella,
• książek historycznych na temat psów myśliwskich Afryki Południowej.

Nasz przydomek jest już zarejestrowany w FCI 🙂

to jest pierwszy wpis na blogu 🙂 Bardzo się cieszę, że mamy już stronę hodowli ZACHWYT Rhodesian Ridgeback. Możemy na niej publikować profesjonalne treści dotyczące naszej hodowli.